Bülbül oldum gülistanda şakırım
Gül dalında biten gül neme yetmez.
Süleyman’ım kuş dilini okurum
Bana tâlim olanöğretilen dil neme yetmez.
Aşk kitabın açtım okur yazarım
Hakk’a doğru açılmıştır nazarım
Neme gerek dağı taşı gezerim
Şol pîrime giden yol neme yetmez.
Derviş oldum pîr eteğin tutarım
Hakk’a doğru çekilmiştir katarım
Baykuş gibi garib garib öterim
Issız viranede çul neme yetmez.
Şu dünyanın n’olacağı malumdur
Bu ilmin aslına eren âlimdir
Az yaşa çok yaşa sonu ölümdür
Eski hırka ile şal neme yetmez.
Budala’m sırrına kimseler ermez
Tevekkül malını erteye koymaz
Kişi kısmetinden ziyade yemez
Bana kısmet olan mal neme yetmez.
Kul BUDALA (?- 1650)
