Hiç bilmezem bana n'oldu
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Gözlerim kan ile doldu
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Mecnunleyin dağlar gezer
Hiç utanmaz ağlar gezer
Seller gibi çağlar gezer
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Girye vü zar oldu kârım
Gitti elden ihtiyarım
Kalmadı sabra kararım
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Kimisi kîl ü kal ister
Bu dil bir ehl-i hâl ister
Tecelli-i Cemâl ister
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Çünkü düştün sen bu derde
Bu derd ile gider perde
Ne göklerde ne yerlerde
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Gönül durmaz konar göçer
Yedi derya gelip geçer
Hayali gözümde uçar
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Akan gözlerimin yaşı
Lâle-renk eyledi taşı
Diler verem can ü başı
Gönül eğlenmez, eğlenmez.
Nakşiyâ sür aşka gel yüz
Fanisin olasın düpdüz
Ağlar çeşmim gece gündüz
Gönül eğlenmez, eğlenmez...
Akkirmanlı Nakşî (17. yy)
Mecnunleyin: Mecnun gibi
Girye vü zar: Gözyaşı ve anlayış
Kâr: İş
İhtiyar: İrade
Kîl ü kal: Dedikodu, çok konuşma
Dil: Gönül
Çeşm: Göz
