Zikrin senin fikrin senin
Geldi dile ya Rabbena.
Biz kılalım şükrün senin
Tahmid ile ya Rabbena.
Terk eyleyen dünya işi
Yolunda kor cân ü başı
Tahkîke erer çok işi
Taklid ile ya Rabbena.
Zikrinle bulanlar safâ
Yarın ebed görmez cefâ
‘Ya ümmetî’ der Mustafa
Te’kîd ile ya Rabbena.
Eyle dürüst imanımız
Buyruk senin fermanımız
Sana vara öz canımız
Tevhid ile ya Rabbena.
Tevhid edenler sağ ola
Cennetler ona bağ ola
Dîdenle yüzü ağ ola
Temcid ile ya Rabbena.
Bu Kâimî neyler acep
Olmazsa fazlından sebep
Zira sözü hep bî-edep
Te’yid ile ya Rabbena.
Vardır ümid-i akıbet
Rahmetler bula afiyet
Bir merhamet bir âliyet
Ta’did ile ya Rabbena.
Komaz senin lütfun eğer
Derya kadar cürmü meğer
Bir katre rahmetten değer
Takyid ile ya Rabbena.
Kâimî Hasan Baba k.s. (ö.1691)
Tahmid ile: Hamd ederek.
Cân ü baş: Can ve baş.
Tahkîke erer çok kişi / Taklid ile...: Çok kişi, gördüğü, öğrendiği gibi amel ede ede hakikatin bilgisine erer, hakka’l-yakîne ulaşır.
‘Ya ümmetî’ der Mustafa / Te’kîd ile...: Hz. Peygamber s.a.v. Efendimiz ahiret gününde ısrarla ‘Ümmetim!’ der, müminlerin bağışlanmasını ister.
Dîdenle yüzü ağ ola: Gözü yüzü ak ola, sevinç ve saadetler bula.
Temcid: Yüceltme, tazim.
Olmazsa fazlından sebep: Ya Rabbi, bir sebeple senin iyilik ve ihsanın olmazsa.
Bî-edeb: Edebe aykırı, edepsiz.
Te’yid ile: Kesinlikle, şüphesiz.
Vardır ümid-i akıbet: Hayırlı sona dair ümidi vardır.
Âliyet: Yücelik.
Ta’dîd ile: (Burada) sayısızca.
Derya kadar cürmü meğer: Günahı deniz kadar olsa da.
Bir katre rahmetten değer / Takyid ile yâ Rabbenâ: Şarta bağlayarak söylüyorum ki Ya Rabbi, bir damlacık rahmetin yeter.
