Din’i Bütünlemek
Müslüman toplumlar olarak son iki asırdır maruz kaldığımız travmalar ve manipülasyonlar sonucu hak ve hakikatle ilgili algı ve anlayışımızda tamiri hayli zor arızalar ortaya çıktı. Bunların en büyüklerinden biri, ahlâkı dindarlığın üzerine bir “eklenti”, olmasa olur kabilinden bir lüks gibi anlıyor ve yaşıyor olmamız. Burada bahsettiğimiz ahlâk elbette İslâm ahlâkı. Adaletiyle, dürüstlük ve samimiyeti ile, merhameti, cömertliği, diğergâmlığı ile topyekûn ahlâk-ı hamîde.
Kur’an ve Sünnet başta olmak üzere bütün kaynaklarımız bu ahlâkın imanın tabii, organik sonucu olduğunu bildirse de bir tür şizofrenik parçalanmayla ibadetlerin ve ahlâkın ayrı şeyler olduğunu zannediyor, ibadetlerin felaha ermek için kifayet edeceğini düşünüyoruz. Bunun için yalan söyleyebiliyor, hile hurda yapabiliyor, duruma göre taktığımız maskelerle yüzümüzü gizleyerek ortalığı velveleye verebiliyoruz. Yaptıklarımızın ve söylediklerimizin fitne ateşine odun taşıyor olmasını umursamıyoruz. Bu hususta en sert ilâhî azarlamalarla uyarıldığımız halde.
Bu ibadet-ahlâk parçalanmasını uzun uzadıya tasvir etmeye gerek yok. Hepimiz işte, evde, sokakta hatta camide yıkılan güveni görüyor, yaşıyoruz. Öyledir, ahlâk yoksa güven yoktur. Ve “din güzel ahlâktır.”
Şu halde ahlâk imandan sonra ana meselemizdir. Günlük ibadetlerimizi ne kadar ciddiye alıyorsak ahlâk da o kadar ciddi bir meseledir ve doğrudan ibadete dâhildir. Bu bakımdan bu ay, bir murakabeye/iç denetime vesile olması bakımından günümüz şartlarında öne çıkan bazı ahlâkî esasları hatırlatmak istedik.
26’ncı yılımızın son sayısındayız. Bu uzun yolculukta daha nice yıllar birlikte olabilmeyi temenni ediyoruz. Malum, bizim yayıncılığımız bir yönüyle tezkire/hatırlatma, bir yönüyle de şu yaşadığımız dünyada imanımızca, İslâmımızca nasıl var olabileceğimize dair bir destek, bir katkı. Nefsaniyet tuzağına çekilmek için bunca ayartıldığımız bu hayatta buna daima ihtiyacımız var.
Ocak sayımızda buluşmak üzere inşallah.
SABAHATTİN AYDIN / saydin@semerkand.com
