Dosta Verdim Gönül
Ben ol dosta verdim gönül, aşk benim ile yâr olur
Kim ki dosta vermez gönül, bu aşk ondan bîzâr şikayetçi olur.
Benim işim ol dost ile, gelir bu aşk olur belâ
Bülbül gibi geldim dile, işim âh ile zâr feryat olur.
Gözüm dostu görmek diler, vuslatına ermek diler
Gelir bu aşk döker yaşın, gözüm sanki pınar olur.
Acebdir acaiptir bu aşkın hâli, komaz dosta vara yolu
Kim ki dosta sunar eli, kapar aşka şikâr av olur.
Bir kuluna dost meylede, gider bu aşk ânı güde
Komaz bir lahza an unuta, dilde sözü tekrar olur.
Kim ki dostun sözün söyler, kim ki dostun gülün yıylar koklar
Daim aşk denizin boylar, yanar vücûdu nâr ateş olur.
Ümmî Sinan’ın dost vârın, alıp aşka vermiş kârın işini
Ânun-çün dilde gönüldeesrârın, sırlarını yazar sözü güftâr söylenir olur.
Ümmî Sinan kuddise sırruhû(v. 976/1568)